وقتی هیچ مایه ای برای حیات نیست!
هم ماشین: اینجا آب نیست. بله؛ به همین راحتی. نه تنها حمام رفتن حالا خیلی وقت است كه دیگر در اولویت مردم اینجا نیست؛ بلكه برای آشامیدن هم هنوز به مشك هایی كه از پوست حیوانات درست شده وابسته اند.
این وضعیت روستاهای «زلقی» شرقی وغربی از توابع شهرستان الیگودرز استان لرستان است كه از امكانات اولیه زندگی كردن هم محرومند و هیچ كس نیست كه آنها را ببیند.
آب؛ همین حق اولیه جهت زندگی حالا خیلی وقت است كه برای مردم «زلقی» تبدیل به یك رویا شده است. زنان روستاهای زلقی كه ۱۸ خانواده را در خودش جای می دهد برای داشتن آب مجبورند كه مشك های درست شده از پوست حیوانات را برای مصرف آشامیدن از آب چشمه پر می كند؛ چشمه ای كه فاصله بسیاری با خانه هایشان دارد و این مسافت باید با الاغ طی شود.
شرایط آب در این روستا آنقدر بحرانی است كه فاطمه خانم، پسرش و بزش از یك ظرف برای مصرف استفاده می نمایند.
كم آبی سبب شده است اهالی زلقی به بیماری هم گرفتار شوند و فقر و نداری آنها را مجبور كرده كه بیماری هایشان را مشمول گذر زمان كند بلكه یك روز خودش خوب شود. روستاها تا آغازین مركز بهداشت فاصله بسیاری دارند و همین سوژه مرگ ومیر بعضی از اهالی را هم دنبال داشته است.
این دو تصویر پاییز امسال توسط عباس محمدی و سهیل فرجی (عكاسان ایسنا) در روستای زلقی ثبت شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب