معاون وزیر راه و شهرسازی:
كودكان كار، نماد رشد بی عدالتی شهرها شده اند
به گزارش هم ماشین دبیر شورایعالی شهرسازی و معماری در یادداشتی به مناسبت روز جهانی مبارزه با كار كودك اظهار داشت: صحنه نمایش كار خیلی از كودكان كار در جای جای شهرها، تبدیل به صحنه نمایش بی عدالتی شهرها شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، فرزانه صادق مالواجرد معاون وزیر راه و شهرسازی و دبیر شورایعالی شهرسازی و معماری ایران در یادداشتی به مناسبت روز جهانی مبارزه با کار کودک، به تشریح نقش توسعه شهرها با افزایش فعالیت کودکان کار پرداخت.
متن کامل این یادداشت بدین شرح است:
صحنه نمایش کار خیلی از کودکان کار، جای جای شهر است؛ آن هم جایی از شهر که نظاره گر بیشتری دارد. به عبارتی خیلی از فضاهای شهری که باید صحنه پویایی و هویت شهرها باشد تبدیل به صحنه نمایش بی عدالتی شهرها شده است. چنین صحنه ای برای هیچ فردی خوشایند نیست و در مواردی این ناخوشایندی سبب برخورد قهری با کودکان شده است.
با باور به ضرورت اثرگذاری تدریجی در شهر و پدیده های شهری، بی گمان توان افزایی خانواده های محروم و کودکان، راه کلیدی در تلطیف چنین صحنه هایی است. خیلی از سازمان های مردم نهاد در این عرصه با قدرت و دلسوزی تمام فعالیت می نمایند که نقش اساسی در آفریدن صحنه هایی زیبا در شهرها دارند. در حوزه معماری و شهرسازی هم حرکت به سمت شهر دوستدار کودک می تواند شهرهای بهتری را برای همگان همچون کودکان خلق کند. با عنایت به گذراندن زمان قابل توجهی از زمان کودکان کار در شهر و لزوم بهبود این وضعیت که بدون تردید یک دفعه مقدور نیست؛ حداقل می بایست فضاهای شهری بهتری برای کودکان بیافرینیم؛ فضاهایی امن که امکان یادگیری و بازی را برای آنان فراهم سازد.
دیدن و شنیدن کودکان کار که کودکی شان فراموش شده است، به غیر از نقش مؤثر در پرورش فردی آنان، در فرآیند توسعه شهری هم اثرگذار می باشد. این کودکان به علت گذراندن زمان قابل توجهی در فضاهای شهری، نگاه تیزبین و دقیق به مسائل شهری، توانایی و مهارت قابل قبول در انتقال مسائل و گفتمان و … کنش گری جدی ولی فراموش شده در فرآیند توسعه شهری هستند که نباید نقش و توانمندی آنان فراموش شود.
برای دستیابی به فضاهایی مطلوب و مؤثر برای کودکان، بهره گیری از مشارکت آنان در پروسه‌ی برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری از الزامات است که به صورت مقطعی این مهم گاهی مورد توجه قرار می گیرد. ما نیاز داریم بپذیریم که کودکان، مشارکت کنندگانی در شهرهایمان هستند، پس داده های آنان به منظور برنامه ریزی و طراحی شهری نمی تواند نادیده گرفته شود. به قول " دریکسل" برای دستیابی به مشارکتی مؤثر در جهت ایجاد شهرهای بهتر- و نه فقط فضاهای مطلوب کودکان- باید به برقراری شرایطی برای بروز خصوصیات مشارکت صحیح توجه گردد. خصوصیاتی همچون، شفافیت، فراگیری، انعطاف پذیری، مرتبط، آموزشی، متفکرانه، تغییر دهندگی، پایداری و داوطلبانه.
فراهم آوردن بستر مشارکت کودکان، راهی برای داشتن شهروندانی فعال در آینده ای نزدیک است. مشارکت همچون حقوق مسلم شهروندی است، شهروندانی که می توانند کودک باشند. از طرفی یکی از آموزه های مهم اسلام، مهرورزی و نشاط بخشی به کودکان است که دیدن آنان و جلب مشارکتشان حرکتی در این راه است. در این حوزه، گفتار و کردار پیامبر اسلام (ص) با کودکان، بزرگ ترین درس ها است. از رسول خدا روایت است: فرزندان خویش را احترام کنید و آدابشان را نیکو بدارید که از رحمت الهی برخوردار شوید.
آگاهی های دینی اگر به درستی به کار گرفته شود اساسا متناسب با نیازهای شهری امروز است و می تواند گره گشای خیلی از مسائل باشد و ذکر دلیل و برهان بر لزوم مشارکت کودکان و یا دیدن کودکان کار نیاز نباشد. مزیت هایی که مشارکت کودکان به دنبال دارد این است که مشارکت به افراد نوجوان کمک می نماید تا به یکدیگر گوش دهند، به تفاوت عقاید احترام بگذارند و زمینهمشترکی را پیدا کنند.
ظرفیت های تفکر انتقادی، ارزیابی و انعکاس را زیاد می کند. از فرایند اکتشاف، آگاهی ساخت و حل مساله گروهی حمایت می کند. به بسط آگاهی و مهارت های ایجاد تغییر در جهان افراد کمک می نماید. با اینکه بسترسازی و جلب مشارکت کودکان و بویژه کودکان کار در فرآیند توسعه شهری مشکل است اما این راهی است که می توان مکان ها را بی کم و کاست از دیدگاه کودکان ببینیم و سرزندگی را به شهرها و کودکان بازگردانیم. ما باید کودکان کار را در شهرها ببینیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب