چگونه از انحراف انگشت شست پا جلوگیری كنیم؟
به گزارش هم ماشین بیرون زدن مفصل كنار انگشت شست پا، روی هم رفتن انگشتان، منحرف شدن انگشت دوم به سمت بالا، پیدا نكردن كفش مناسب، ظاهر نامناسب پا و.... همگی از مشكلاتی است كه مبتلایان به «هالوكس والگوس» آنها را تجربه می كنند.
دكتر فتانه اكبری در گفتگو با ایسنا، در مورد بیماری «هالوكس والگوس» یا انحراف انگشت شست پا به سمت داخل یا بیرون، اظهار داشت: این بیماری یك بدشكلی پیش رونده در پا است كه به دلیل بیرون زدگی تدریجی مفصل انگشت اول پا و به دنبال آن انحراف انگشت اول به سمت انگشت دوم پا ایجاد می شود. مجموعه این تغییرات به دلیل درد، كاهش حركت انگشتان، تغییر شكل مفصل و فشاری كه انگشت اول به انگشت های مجاور می آورد سبب اختلال در راه رفتن فرد می شود.
وی دو عامل وراثت و انتخاب كفش نامناسب را در ایجاد و تشدید این عارضه در افراد موثر دانست و اضافه كرد: وراثت در پدید آمدن این عارضه نقش اول را دارد؛ اما انتخاب كفش نامناسب می تواند تشدید كننده عامل اول باشد. استفاده از كفش های پنجه باریك به تدریج سبب به وجود آمدن تغییر شكل در انگشت شست پا می شود. از آنجایی كه كفش های پنجه باریك بیشتر توسط افرادی كه پیگیر مُد هستند پوشیده می شود، بعضی از آن تحت عنوان بیماری مُد یاد می كنند.
این متخصص طب فیزیكی اضافه كرد: با منحرف شدن انگشت اول به سمت سایر انگشت ها، انگشت دوم تحت فشار قرار گرفته و به سمت بالا منحرف شده و در نتیجه مفصل این انگشت به سمت پایین و كف پا جا به جا می شود. این جابجایی مفصل انگشت می تواند سبب اثرات فشاری و میخچه در كف پا یا روی انگشت دوم و دردناك شدن نواحی مذكور شود.
وی با اشاره به اینكه این بیماری در سنین بزرگسالی در خانم ها شایع تر از آقایان است، اضافه كرد: استعداد و ژنتیك در بروز این مشكل دخالت دارد، اما پوشیدن كفش نامناسب می تواند شدت آنرا بیشتر كند. بعد از تشخیص بیماری «هالوكس والگوس» نخستین اقدامی كه باید صورت گیرد، انتخاب كفش مناسب می باشد. كفش هایی با پنجه های پهن كه انگشتان پا در آن به راحتی باز و بسته شود بهترین انتخاب است. در واقع كفش های بنددار كه در ناحیه مچ پا محكم می شود و ناحیه پنجه آن آزاد است باید انتخاب گردد.
وی اظهار داشت: تشخیص بیماری در مرحله اول با معاینه فرد در حالت ایستاده است، سپس ادامه معاینه در حالت نشسته و دراز كشیده اتفاق می افتد. در صورت ضرورت امكان دارد پزشك برای افتراق بین بیماری «هالوكس والگوس» با سایر بیماری ها و بررسی درجه انحراف بین انگشتان و كف پا، درخواست گرافی ساده برای تشخیص دقیق تر داشته باشد.
اكبری در ادامه به خصوصیت های كفش مناسب اشاره نمود اضافه كرد: از آنجایی كه قدم دوم در روند بهبود بیماری استفاده از كفش مناسب می باشد، پوشیدن كفش پنجه باریك و پاشنه بلند بخصوص برای افرادی كه كف پای صاف دارند در مواردی كه سختی و كاهش انعطاف پذیری تاندون آشیل هم وجود دارد، این مشكل بیشتر می شود. پاشنه كفش باید نهایتا دو تا سه سانتی متر باشد كه به پنجه پا فشار وارد نشود. البته كفش هایی كه دارای لژ كلی هستند و در نهایت میان كف پا تا سینه پا اختلاف ارتفاع همان دو سانتی متر است هم مناسب اند.
وی با مقدم دانستن پیشگیری بر درمان افزود: در مورد این بیماری هم پیشگیری نقش به سزایی دارد. افرادی كه استعداد ژنتیكی مبتلا شدن به بیماری «هالوكس والگوس» را دارند قبل از آنكه این بیماری به سراغ آنها بیاید باید با اجتناب از پوشیدن كفش نامناسب و انجام تمرینات درمانی كه سبب افزایش انعطاف پذیری عضلات و كف پا می شود، مبادرت به پیشگیری كنند.
این متخصص طب فیزیكی اظهار نمود: به منظور اینكه بتوانیم انگشت منحرف شده را به محل اصلی برگردانیم و فشار را از انگشت های مجاور برداریم، استفاده از اسپلینت های مخصوص سفارش می شود كه انواع مختلفی دارند؛ نوعی از این اسپلینت ها وجود دارد كه تماما پارچه ای طراحی شده و بر مبنای اصول سه نقطه فشار تلاش بر اعمال فشار روی مفصل دارد تا سبب اصلاح انحراف انگشتان شود.
وی ادامه داد: وسایل كمكی هم وجود دارد كه سبب جدا شدن انگشت شست پا از سایر انگشتان شده و مفصل بیرون زده را به محل اولیه خود هدایت می كند. این وسایل كه با نام «لا انگشتی» كاربرد دارند آنچنان سفارش نمی شوند؛ چونكه انگشت شست قوی تر بوده و می تواند انگشت دوم را همراه خود به سمت بیرون هدایت كند.
وی در مورد افرادی كه از صافی كف پا رنج می برند، اظهار نمود: استفاده از كفی طبی مخصوص همراه با غالب گیری سفارش می شود كه بسته به شرایط بیمار امكان دارد این كفی از نوع سخت یا نرم طراحی شود. در مواردی كه بر اثر جا به جا شدن انگشتان دوم به بعد پا، اثرات فشاری بر روی ناحیه كف پا افزایش یابد، لازم است كفی هایی طراحی نماییم تا بتوان با كمك آن كفی، فشار را از روی نواحی آزرده و صدمه دیده برداریم.
اكبری انجام فیزیوتراپی را در درمان و كاهش درد بیماران «هالوكس والگوس» موثر دانست و اظهار داشت: در مواردی كه درد و التهاب در مفاصل وجود داشته باشد، با انجام فیزیوتراپی می توانیم درد و التهاب را التیام بخشیم. همینطور اگر فرد گرفتار سفتی و خشكی عضلات كف پا و تاندون آشیل باشد می توان با كمك فیزیوتراپی، انعطاف پذیری به تاندون را تا حدودی برگرداند. البته باید توجه داشت كه فیزیوتراپی به تنهایی منجر به درمان قطعی نمی گردد.
وی راه دیگر كاهش درد و التهاب بیماران را تزریق داروی ضد التهاب به مفصل توسط متخصص معرفی نمود و اظهار داشت: اگر بعد از فیزیوتراپی، تزریق داروی ضد التهاب، انجام تمرینات درمانی برای افزایش قدرت و انعطاف پذیری عضلات كف و مچ پا و همینطور درمان دارویی، باز هم مشكل بیماری حل نشود در آن صورت طبق تشخیص پزشك متخصص عمل جراحی انجام می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب