علی ربیعی از محدودیت پیام سازان ملی سخن گفت
به گزارش هم ماشین علی ربیعی در یادداشتی ضمن تبریك روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی از ضعف و صدمه دیدن ارتباطات در جامعه امروز ایران و محدودیت پیام سازان ملی به علل مختلف گفت.
به گزارش هم ماشین به نقل از ایسنا، یادداشت علی ربیعی - استاد دانشگاه و وزیر سابق تعاون، كار و رفاه اجتماعی- به این شرح است:
«بیست و هفتم اردیبهشت؛ روز جهانی ارتباطات و روابط عمومی را به تمام كنش گران این عرصه تبریك می گویم.
این روز، فرصت مغتنمی است كه به دو مبحث قابل توجه ایران امروز بپردازیم:
۱) ضعف و صدمه دیدن ارتباطات در جامعه ایران امروز: شاید بتوان گفت از یك منظر، نارسایی های ارتباطات ما؛ سبب نوعی زیست سخت در جامعه شده است. ایران را می توان یكی از كهن ترین و غنی ترین جوامع در كاركرد ارتباطات شفاهی دانست. تمثیل ها و فولكلور ایرانی، بیان شعر، داستان های سینه به سبنه، طنز و امثالهم كاركرد و سهم بزرگی در حفظ ارتباطات چه در سطح میان فردی و چه در سطح اجتماعی دارند.
هرچند ارتباطات مكتوب هم سبقه ای دیرین در ایران دارد اما به نظر من، جامعه ایرانی همچنان متكی بر ارتباطات شفاهی باقی مانده است. ارتباطات نوین به خصوص قدرت گرفتن فضای مجازی بدون هیچ مداخله و برنامه ریزی، ارتباطات اجتماعی ایران را در همه سطوح و در تمامی رده های سنی به صورت پر شتاب به سیطره خود در آورده است. با این وصف، ارتباطات میان فردی به علل گوناگون، نسبت به گذشته گرفتار كاهش و صدمه شده است. این امر سبب كاهش سطح گفتگو در همه سطوح شده است حتی بنیادی ترین نهاد اجتماعی خانواده هم از این امر مصون نمانده است. امكان دارد این گونه استدلال شود كه پیشرفت تكنولوژی های ارتباطی، لزوم ارتباطات میان فردی را كاهش داده است.، فارغ از بحث تكنولوژی نیز؛ من معتقدم ارتباطات میان فردی و شفاهی كه می تواند كماكان مقوًم جامعه ایرانی و زیست بهتر ما باشد به علل مختلف دیگر همچون مسائل اجتماعی گرفتار اختلال شده است. در این جهت هم تلاش زیادی در زمینه فرهنگ و نهاد سازی ارتباطی مناسب سامان نگرفته است. پیشرفت تكنولوژی هم تاثیر ثانویه خویش را بر كاهش ارتباطات گذاشته و نوعی ارتباطات جمعی را پدید آورده كه ما در این زمینه به جای آموزش، بسترسازی مناسب و جهت دهی به مقاومت كم اثر پرداخته و این امر سبب شده كه ارتباطات شكل گرفته در فضای مجازی، مسیر حركتی خودبخود را دنبال كند.
هم اكنون، ارتباط بین مردم با مردم؛ مردم با گروهها؛ گروهها و حاكمیت و از همه بدتر ارتباطات نخبگان سیاسی در سطوح بالا هم مبتلا به اختلال و پارازیت است. اگر از این منظر به مبحث نگاه شود، ترمیم ارتباطات، فرهنگ سازی و ایجاد زمینه برای تقویت نهادهای ارتباطی خصوصا در شرایط اجتماعی امروز، یكی از لزوم های جامعه ایران است.
۲) بحث مهم بعدی، آزادی ارتباطات به مفهوم آزادی كانال های ارتباطی و تولید كنندگان پیام است. ما امروز، احتیاج به تولید پیام های مفید، پیش برنده، تعالی بخش و آرامش دهنده برای جامعه داریم. پیام هایی كه سبب توانایی جامعه برای سامان دادن كنش متقابل و موثر احوال جامعه ایرانی شود. متاسفانه در این زمینه مشاهده می نماییم كه پیام سازان ملی مان به دلایلی مختلفی گرفتار محدودیت شده اند. بعنوان مثال، روزنامه های ما كاغذ كافی در اختیار ندارند. تولید كنندگان پیام نیز، از آزادی عمل محدودی برخوردار می باشند. در رادیو و تلویزیون، افرادی اندك و خاص كه تنها چند درصد گرایش جامعه را پوشش می دهند به تولید پیام مشغولند. این اعمال سلیقه تا بدانجا پیش می رود كه پیام ها حتی در برنامه های اجتماعی طنز هم رنگ و بوی سیاسی و یك طرفه دارند. در این راستا، دانش تولید پیام هم مهجور واقع شده و از آن بهره ای برده نمی گردد.
برای قوی كردن جامعه و افزایش مقاومت روانی، نیاز داریم كه تولیدكنندگان پیام های ارتباطی، متنوع و بادانش شوند و بتوانند آزادانه پیام تولید كنند.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب